در آموزه‌های دینی ما بر چند مسئله مهم و به‌ظاهر شخصی تاکید بسیاری شده‌‌ است که جزو نخستین مبادی شکل‌گیری و تداوم روابط اجتماعی هم محسوب می‌شود. از آن جمله می‌توان به عطر‌زدن یا استعمال بوی خوش اشاره کرد که از اخلاق پسندیده و سنت‌های نیکوی پیامبران هم محسوب می‌شود. در واقع عطر زدن مانند امضای فرد می‌ماند که نمایانگر شخصیت اوست و می‌تواند بخشی از تمایلات و ویژگی‌های درونی‌اش را به دیگران نشان بدهد.